Nederland maakt zich de komende weken opnieuw op voor de stembus. Alleen het politieke landschap is versnipperder en gepolariseerder dan ooit. De strijd gaat allang niet meer alleen tussen partijen, maar tussen werelden: links tegenover rechts, progressief tegenover conservatief, stad tegenover platteland. En daartussen staat de kiezer, zoekend naar iemand die nog echt zijn of haar belangen vertegenwoordigt.

Discussies over klimaat, migratie, wonen en koopkracht hebben de tegenstellingen verder op scherp gezet. Waar linkse partijen pleiten voor een sterke overheid die ongelijkheid tegengaat en duurzaamheid bevordert, hameren rechtse partijen op vrijheid, nationale identiteit en economische zekerheid

Toch gaat de tegenstelling  niet alleen over ideeën, maar ook over gevoel. Steeds meer Nederlanders voelen zich niet gehoord niet door Den Haag, niet door de gevestigde partijen, en soms zelfs niet door hun eigen omgeving. Sociale media versterken dat gevoel, doordat meningsverschillen veranderen in wantrouwen.

Peilingen laten zien dat veel kiezers twijfelen of politici nog begrijpen wat er speelt onder gewone Nederlanders. Campagnes draaien steeds vaker om beeldvorming en strategische aanvallen, in plaats van om inhoudelijke oplossingen. Het gevolg: een groeiend cynisme en politieke vermoeidheid.

Een deel van de bevolking keert de politiek de rug toe, of zoekt zijn toevlucht tot partijen die zich presenteren als ‘de stem van het volk’. Maar ook daar rijst de vraag: hoeveel van die partijen kunnen hun beloften waarmaken zodra ze regeringsverantwoordelijkheid dragen?

De kern van deze verkiezingen lijkt dan ook niet zozeer "wat" we willen, maar "wie" we nog vertrouwen om dat te realiseren. Traditionele partijen worstelen met hun identiteit, nieuwe bewegingen schieten als paddenstoelen uit de grond, en coalitievorming wordt met de dag complexer.

De democratie functioneert nog, maar de verbondenheid brokkelt af. Waar verschillen vroeger de motor waren van debat, lijken ze nu muren te worden. Juist daarom is een bewuste keuze belangrijker dan ooit: niet alleen om je stem te laten horen, maar om te laten zien dat democratie meer is dan strijd. Het is de kunst van samenleven ondanks de verschillen.