Wat in september vorig jaar in Barendrecht begon als een eenvoudig verzoek voor een opstelplaatstegel om de kliko’s ordelijk te plaatsen is inmiddels uitgegroeid tot een episch monument van bureaucratische daadkracht. Een case study in hoe een simpel vraagstuk kan transformeren tot een kafkaëske odyssee, waarin talloze mailwisselingen slechts dienen als bewijs van betrokkenheid, maar zeker niet als middel tot oplossing.  

Want ach, wie had gedacht dat het neerleggen van een tegel zulke hoogstaande strategische afwegingen zou vergen? Misschien moet er eerst een uitgebreid ecologisch onderzoek komen: hoe reageren de lokale mierenpopulaties op deze ingreep? Of stuit men op een archeologische vondst, een oeroude stoeptegel die niet verstoord mag worden? Ligt het probleem bij de kleur, de steensoort, of wacht de "tegel" op een welstandscommissie die hem moet keuren?  

Wat het ook moge zijn, één ding is zeker: de tegel komt er vast. Ooit. Misschien tegen de tijd dat de kliko tot cultureel erfgoed is verklaard. Tot die tijd blijft het spannend hoe lang de gemeentelijke molens nog zullen draaien voordat deze heroïsche missie zijn glorieuze einde bereikt. Wat een staaltje gemeentelijke overheidskunst!