Regels zijn regels….

Een aantal jaren geleden stond ik voor de rechtbank in Rotterdam. Netjes in het pak, de rechterhand omhoog……dat verklaar en beloof ik. Wat heb ik toen beloofd? Dat ik met eerlijkheid en nauwkeurigheid mijn taak zal vervullen en dat ik de wettelijke voorschriften met de meeste nauwgezetheid zal opvolgen….dat is nogal wat. Waarom vertel ik u dit? Omdat het verklaart waarom ik in de volgende anekdote zo principieel ben.

Mary en Karel zijn al meer dan 40 jaar samen. Hun samenzijn is bekroond met een viertal prachtige kinderen die inmiddels allemaal al uitgevlogen zijn. Van trouwen is het nooit gekomen. Ze hadden het goed, hebben samen een schitterend bedrijf dus waarom zou je…Nu Karel de leeftijd van 65 jaar bereikt lijkt het hem wel leuk om hun relatie officieel te maken. Mary lijkt het wel leuk om de 65ste verjaardag van haar partner aan te grijpen voor een groot feest. Je moet immers het leven vieren. Uitnodigingen werden gestuurd, ruim 100 familieleden en vrienden zouden aanschuiven voor een diner, gevolgd door een gezellige avond. Een bevriende ondernemer wilde voor deze gelegenheid graag zijn tuincentrum beschikbaar stellen. Karel neemt, zonder dat Mary het weet, contact op met de afdeling burgerzaken van de gemeente waar het tuincentrum ligt. Is er een mogelijkheid om tijdens zijn feest te trouwen.

Theoretisch niet want een huwelijk moet vooraf worden aangevraagd….Er is wel een mogelijkheid als Karel zijn aanstaande een handtekening laat zetten….een kopie van haar ID is niet zo moeilijk voor hem te vinden, ze zijn immers al lang samen. Omdat er zogenaamd nog een vergunning voor het feest moet worden aangevraagd tekent Mary de brief van de gemeente, zonder te lezen. Ze tekent een aanvraag voor een huwelijk. Alles is dus in gang gezet voor een huwelijksceremonie waar ze zelf niets van af weet.  In zijn enthousiasme gaat Karel nog een stapje verder. Wat zou het leuk zijn als Peter, eigenaar van het tuincentrum, de ambtenaar wordt die hun zal trouwen. Dit gaat voor de gemeente net een stapje te ver. Peter is geen beëdigd ambtenaar en dus niet bevoegd, wel mag hij de toespraak houden. Een echte trouwambtenaar zal uiteindelijk het huwelijk sluiten. Er wordt nog een afspraak gemaakt, in het diepste geheim Mary mag immers niets weten, tussen Peter en de “echte” trouwambtenaar. In dit gesprek wordt uitgelegd wat Peter wel en niet mag doen. Gewoon een welkomstwoord, leuke toespraak…prima. Daarna zal de trouwambtenaar het overnemen. Peter wil heel graag een toga lenen, de gemeente gaat akkoord.

De dag is daar, vanaf 17:00 uur druppelen de gasten binnen, om 18:00 uur begint het diner. Er is groots uitgepakt. Vanaf grote BBQ’s komen mooie stuken vlees. De avond lijkt een succes te worden. Na het dessert gaat Karel “even naar het toilet”. Niet veel later komt hij in smoking binnen op een oude brommer. Een soortgelijke brommer als welke hij had bij de eerste afspraak met Mary. Hij stopt naast haar, gaat op zijn knie en vraagt haar met hem te trouwen. Natuurlijk is er de verbazing en zijn er tranen maar trouwen wil ze wel. Als dan ook nog eens blijkt dat het dezelfde avond is kan ze haar geluk niet op. 15 man bediening zijn er nodig om direct alle decoratie met “65” te vervangen door goudkleurige versieringen helemaal in de stijl van een huwelijk. Tot grote verrassing van Mary komt Peter tevoorschijn in toga, in zijn kielzog nog een man in toga, een “echte” ambtenaar. Het personeel heeft een leuke opstelling gemaakt, de bruid krijgt nog een sluier en boeket, de ceremonie kan beginnen. Peter heeft zich goed voorbereid. Zijn woorden zijn leuk gevonden, de gasten vermaken zich uitstekend. Na 20 minuten naar Peter geluisterd te hebben gaan we op weg naar het ja-woord. Dat zou de trouwambtenaar doen. In zijn enthousiasme gaat Peter echter gewoon door…..ik verzoek het bruidspaar te gaan staan, elkaar de rechterhand te geven….gewillig doen zij dit en voor we het weten verklaart Peter ze als getrouwd.

Applaus volgt en we zijn getuige van een langdurige kus. Helaas voor hen, helaas voor Peter, dit was niet de afspraak en, nog belangrijker, niet rechtsgeldig. Voordat de akte getekend gaat worden zal de trouwambtenaar zelf moeten vragen of ze elkaar trouw beloven. Hilariteit onder de gasten, dat ga je toch niet menen, moet het over? Jazeker, nogmaals mogen ze antwoord geven op de belangrijke vraag, wederom beloond met een kus. Regels zijn regels. De door de wet beëdigde trouwambtenaar stelt de vraag en hij of zij mag daarna het huwelijk als gesloten verklaren. Dat zijn de afspraken. Natuurlijk is Peter nog even aangesproken op zijn handelen, ach..het is toch allemaal goed gekomen. Dat wel maar waarschijnlijk zal deze ambtenaar zich wel twee keer bedenken voordat hij zich voor zo’n “verrassingshuwelijk” laat lenen.

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.