Veel gemeenten in Nederland kampen met gelijksoortige problemen over financiering en haalbaarheid van het (jeugd)zorgstelsel. De gemeente Rotterdam heeft onlangs voorgenomen bezuinigingen op jeugdzorg, zoals strengere doorverwijzingen, niet langer automatisch verlengen of groepstherapie in plaats van individuele behandelingen bekendgemaakt.

De fractie van Echt voor Barendrecht heeft naar aanleiding van de voornemens van de gemeente Rotterdam de volgende vragen aan het Barendrechtse college:
1. Kunt u aangeven waarom Rotterdam deze mogelijkheden lijkt te hebben om bezuinigingen succesvol door te voeren en bovendien effectief te communiceren, terwijl deze bezuinigingsmogelijkheden in Barendrecht niet haalbaar lijken?
2. Waarom lijkt Rotterdam strengere doorverwijzingen voor jeugdzorg te gaan hanteren, terwijl Barendrecht dit niet kan of durft te implementeren? Wat zijn de specifieke omstandigheden of middelen die Rotterdam in staat stellen om deze maatregel door te voeren? Kunt u daarmee ook aangeven waarom dit in Barendrecht niet mogelijk is?
3. In het geval dat de gemeente Barendrecht een soortgelijke ambitie als Rotterdam zou tonen (qua kostenbesparing op jeugdzorg) wat zou de bijbehorende besparing per jaar zijn die we in de voorjaarsnota zouden kunnen opnemen? Zit er al een dergelijke besparingsambitie in onze voorjaarsnota?
4. In hoeverre werkt Rotterdam samen met andere gemeenten om hun aanpak te delen en te verbeteren? Welke mogelijkheden zijn er voor Barendrecht om te delen in deze kennis en samenwerking om ons eigen jeugdzorgbeleid te verbeteren?