Door Marjolein van Rietschoten van ZPB

Volgens de jonge talenten van toen de beste zwemtrainer die oog voor talent had en een man met aanzien in de zwemwereld in de jaren ’70 en ’80. Jef Sluijters voormalig zwemtrainer van ZPB is op 3 juli 2022 overleden. Alhoewel ik zelf al wat jaartjes lid ben, heb ik toch wat hulp ingeroepen voor een mooi laatste woord vanuit onze vereniging.

De bekendste en succesvolste ontdekking van Jef was Inge de Bruijn. Bij hem is haar stevige basis gelegd voor haar carrière. Toen Jef haar moeder vertelde dat zij talent had zei haar moeder later tegen Inge ‘dat zegt hij over iedereen’‘. Maar ook volgens de andere ondervraagden is dit zoals Jef was en hier had hij een neusje voor. Voor Inge is Jef één van de belangrijkste trainers uit haar carrière die haar talent heeft ontdekt maar ook de liefde voor de zwemsport heeft bijgebracht en de grondslag was van haar succes. Gert-Jan Slobbe was maar wat trots dat hij achter het plan zat om hem van de Lansigh naar ZPB te halen.

Ramon de Bondt, Patrick Slobbe en Marco Booij waren nog erg jong maar herinneren zich, net als Inge en Gert-Jan, allemaal nog de fijne sfeer in de zwemploeg. De zwemploeg onder Jef is de grootste en succesvolste uit de historie van ZPB. Zonder iemand later te kort te doen in de jaren erna. Van 1977-1981 werd de ploeg 5 keer kampioen in de ZRO A competitie. De krantenartikelen die de moeder van Marco heeft gearchiveerd geven ook veel informatie over die tijd.
De bekendste foto van Sjef met zijn pupillen Inge, Ramon, Marco en Folkert (volgens mijn beleving waren het deze 4 zwemmers maar kan ook nog Sylvia zijn geweest) is in het hoekje van het Keerpunt maar helaas is die niet in ons bezit.

Toen Ramon in 1980 begon met zwemmen was Sjef zijn trainer. Hij praat nu over Sjef maar in zijn herinnering was het toen gewoon meneer Sluijters. Wat hij zich vooral herinnert, is dat ze bij wedstrijden vlak voor de start altijd even langs hem moesten lopen. Hij zei nooit heel veel maar wist met weinig woorden je toch het juiste gevoel mee te geven. En in zijn geval als hij rugslag moest zwemmen ‘Haal het niet in je hoofd om de laatste 10 meter nog 1 keer achterover te kijken hoever het nog is’, als hij dat dan toch had gedaan, wist Jef je precies te vertellen wat hij daarvan vond. Want ook na afloop van je race moest je even bij hem langs lopen.Verder herinnert hij nog dat hij bij zijn ouders thuis geweest is toen hij een jaar of 9 was en hij wilde dat hij naast de avondtrainingen ook drie ochtenden kwam zwemmen. Hij kwam hier speciaal voor langs om toe te lichten waarom hij dat belangrijk vond. Terugkijkend blijft Ramon dat nog altijd heel bijzonder vinden.

Die ochtendtraining van 05.45-07.00 uur is bij Gert-Jan ook blijven hangen en dat Jef altijd als eerste aanwezig was.

Als je de kantjes er tijdens de training af liep dan had hij dat snel in de gaten vertelt Marco. Als hij je dan ook nog eens aansprak dan ging je ook echt je best doen. En het vergeten van een t-shirt leverde hem ook een herinnering op. Toen hij een keer een t-shirt was vergeten moest hij er één aan van de grotere en oudere Robin van Maanen. Een half uur lang heeft hij door het water moeten ploeteren met een te groot shirt.

Dat Jef iemand was waar teamspirit hoog in het vaandel stond ondanks de individuele sport bleek wel bij iedereen die ik hierover sprak. Hij wist een ploeg met teamgevoel en spirit te smeden die in de wedstrijd maar ook tijdens de training elkaar wist te motiveren. 15 jaar was hij de zwemtrainer van ZPB maar de jaren na zijn vertrek hebben nog veel zwemleden hiervan de vruchten geplukt.

Wij wensen Corrie en Manon maar ook Pepijn en zijn kleinkinderen veel sterkte de komende tijd!