In het publieke debat worden andersdenkenden vandaag de dag al snel voor fascist of nazi uitgemaakt. Ik erger me daaraan, want het slaat direct iedere discussie dood.

Maar soms… ja, soms wordt de bal wel heel opzichtig in eigen doel geschoten. Zoals de afgelopen weken, toen bleek dat een kersverse zetelrover in Barendrecht had besloten om zijn nieuwe speeltje in de dorpspolitiek de naam Barendrechts Belang te geven. Een naam die, zo vernamen we van lokale geschiedenisliefhebbers die wél hun huiswerk doen, voor het laatst werd gedragen tijdens de oorlog. Door een clubje Barendrechtse NSB-sympathisanten, van wie enkelen zelfs zijn veroordeeld. Besmet dus.

Wat een blooper van oprichter René Schuurman. Die niet de moeite nam om vooraf onderzoek te doen. Toen de lokale krant hem daar achteraf op wees, reageerde hij eerst met de klassieker: ‘Ik heb het niet geweten’. Ironisch genoeg de populairste leugen van 1945. Vervolgens meldde hij doodleuk de naam te blijven voeren. Of, in goed Duits: ‘führen’. Twee weken later volgde een aanval op lokale historici. Dat is wrijven in een vlek.

Van de week maakte de partij bekend dat één van haar speerpunten is om de Nederlandse identiteit te beschermen tegen ‘verwatering’. Is dit een verlate 1-aprilgrap? Neemt partijleider – of moet ik zeggen kameraad – Schuurman mensen hier soms in het ootje? Een partijkrantje met de titel Volk en Vaderdorp kan nu niet meer uitblijven. En die jongerenafdeling blijkt straks een jeugdstormpje in een glas water.

Alle gekheid op een stokje. Uiteraard heeft het huidige Barendrechts Belang niets van doen met landverraders uit ’40-45. Maar besmet is die partijnaam natuurlijk wel. Dat had men eenvoudig kunnen voorkomen door wat meer huiswerk te doen en een andere naam te bedenken. Er zijn tig alternatieven. Waarom bijvoorbeeld niet Nieuw Sociaal Barendrecht?