Tradities zijn er om in ere te houden, deel 1

Als er ergens veel tradities zijn dan is het wel rondom een huwelijk. De voorbereiding, de ceremonie en zelfs het feest heeft heel veel elementen die samenhangen met traditie. En tradities zijn natuurlijk helemaal afhankelijk van het land. Vandaag laat ik u kennismaken met Nederlandse tradities binnen een huwelijksceremonie en tradities die zijn overgewaaid uit het buitenland. Aangezien er vele tradities zijn neem ik de tijd en zal ik in twee columns de tradities met u doornemen.

Zeker overgewaaid uit een ander land zijn de onderdelen van de kleding van de bruid. Het komt uit een Engels gedicht: “Something old, something new, something borrowed, something blue and a silver sixpence in her shoe”. Vrij vertaald: “Iets ouds, iets nieuws, iets geleend, iets blauw en een zes pence zilverstuk in je schoen…” De meest voor de hand liggend uitleg is als volgt: Het oude voorwerp staat voor het leven wat de bruid achter zicht laat, het nieuwe voorwerp voor het nieuwe leven, optimisme, de toekomst. Het geleende zou staan voor de mensen om haar heen en de kleur blauw staat voor trouw en zuiverheid. Het laatste zinnetje uit het gedicht slaat op de rijkdom. Vroeger werd de Sixpence voornamelijk uit zilver gemaakt. De vader van de bruid stopte een muntje in de linkerschoen van de bruid, dit zou haar welvaart en rijkdom gaan bieden. Omdat het met een muntje in je schoen nu niet zo lekker loopt werd soms een muntje op de zool geplakt. In Nederland zie je dat bruiden een oude cent laten vastzetten onder de jurk.

Je ziet dat veel bruiden erg veel waarde hechten aan de tradities uit dit gedicht. Het oude wordt vaak heel klein verwerkt in de trouwjurk, bijvoorbeeld een stukje kant van de bruidsjurk van oma of moeder of je ziet oude linten van de trouwjurk van moeder terug in het bruidsboeket. Het blauw is soms vertegenwoordigd in een blauw bloemetje in het boeket of als je echt wilt uitpakken in een blauwe kousenband. Het geleende kan een zakdoekje zijn van bijvoorbeeld een belangrijke vriendin. Het nieuwe dat is logisch dat is de trouwjurk zelf. Soms zie je ook dat de mannen aan de binnenzijde van de kraag met blauw een tekst laten borduren. De mooiste tekst die ik ooit mocht onthullen was “het komt goed schatje”. Hoe romantisch wil je het hebben?

Alhoewel veel gemeentes het verbieden is er ook een traditie van het gooien van rijst. Teken van voorspoed en vruchtbaarheid. Overgewaaid uit het Oosten. Vanwege de veiligheid willen gemeentehuizen dit vaak niet, de trappen worden glad van de rijstkorrels. Daarom wordt dit vaak vervangen door bellenblazen. Ook leuk.

Een leuke traditie die maar weinig mensen kennen is het schrijven van namen van ongetrouwde vriendinnen op de schoenzolen van de bruid. Dit gebeurt dan ’s morgens. De naam die ’s avonds nog het meest te lezen is is degene die het eerst aan de beurt is om te trouwen.

Datzelfde geldt voor het gooien van het trouwboeket, degene die het vangt is de eerste die gaat trouwen. Omdat tegenwoordig bruidjes hun boeket willen bewaren, drogen of inlijsten wordt er dan een speciaal boeket gemaakt om na de ceremonie mee te gooien.

Zal ik het de volgende keer met u hebben over de ringen, de plaats van bruid en bruidegom voor en na het ja-woord, witte duiven, bruidsuikers en de kousenband

Volgende keer: tradities zijn er om in ere te houden, deel 2…

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.