Wordt de bruid weg gegeven…?

Het is echt overgewaaid uit de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk: het weggeven van de bruid. Maar de oorsprong, de oorsprong is wel heel bijzonder. In het verleden, lees: echt heel lang geleden, werd er door families onderhandeld over een huwelijk. “Heb jij een huwbare dochter, dan heb ik nog wel een zoon”

Deze onderhandelingen zagen we bij de aderlijke geslachten en kwamen er in het kort op neer dat als de vader van de bruidegom in spe genoeg penningen had, de vader van de aankomende bruid tevreden was.

In onze huidige tijd zouden we zeggen: ‘Hoeveel heb je over voor mijn dochter?’ Inderdaad, u leest het goed: er werden gewoon dames verkocht. Waren de onderhandelingen goed verlopen, was de vader van de bruid tevreden, dan droeg hij zijn dochter over of anders gezegd: hij gaf haar weg. Hier hoef je natuurlijk tegenwoordig niet meer mee aan te komen. Alhoewel, er nog culturen zijn waar de bruidsschat een rol speelt bij de keuzes van de partners. Maar dat is een ander verhaal.

Er vinden in het huidige westen geen onderhandelingen meer plaats. Laat staan dat er betaald wordt. De traditie is echter gebleven. Het moment dat vaak tranen oproept. De bruid die aan haar vaders arm (de bruid loopt rechts) naar voren wordt begeleid en wordt overgedragen aan haar toekomstige man. De vader zal nog enkele woorden met zijn aanstaande schoonzoon wisselen en met een stevige handdruk of knuffel, als de relatie zo warm is, ontvangt de man zijn aanstaande vrouw.
Prachtig!

Ik heb het hier op deze plaats al eens gehad over muziekkeuze, het hierboven beschreven moment heb ik regelmatig mee mogen maken op de klanken van de klassieker ‘Wees Zuinig op mijn Meissie’.

Nu kunnen zich natuurlijk situaties voordoen waarbij er geen vader (meer) aanwezig is. Een vader die bijvoorbeeld vroeg is overleden of als er geen contact meer is. Zijn er dan alternatieven? Natuurlijk! Als je als bruid bent opgevoed door je moeder dan zou zij jou weg kunnen geven.

Even tussendoor: je ziet tegenwoordig steeds vaker dat de bruidegom wordt weggegeven door zijn moeder. Wil je beslist dat een man je weggeeft kies dan voor een broer, grootvader of oom. Misschien kies je er wel voor om samen naar voren te lopen en deze traditie te vergeten. Kan natuurlijk ook.

Het meest ontroerendste wat ik ooit zag was bij het huwelijk van twee dames. De beide dames - inmiddels de 60 gepasseerd - waarbij de één werd weggeven door haar kleinzoon en de andere door haar zoon. Zo kan het dus ook.

De moraal van dit verhaal, voor zover er een moraal in moet zitten, blijf bij jezelf, maak samen de keuze wat bij jullie past en waar jullie je allebei goed bij voelen. En laat je alsjeblieft niet gek maken door wat je in films of op televisie ziet. En helemaal niet wat volgens anderen ‘zo hoort’

Volgende keer: tradities zijn er om in ere te houden

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.