Wat doet de ceremoniemeester en wie vraag je…

Een grap die weleens gemaakt wordt is deze: ''Heb je een hekel aan iemand, vraag hem of haar dan ceremoniemeester te zijn bij je huwelijk”.

Alhoewel bruidsparen stug blijven volhouden dat de taak van ceremoniemeester een ere-taak is, “je zal er toch maar voor gevraagd worden… het zegt genoeg over de familie- of vriendschapsband”, blijkt in de praktijk dit toch heel anders ervaren te worden.

U kent de situatie, trots meldt een stel dat ze verloofd zijn, zij is gevraagd. Dan volgt er een heel verhaal hoe hij op zijn knie is gegaan en zij moest huilen. In een latere column zal ik de verschillende aanzoeken nog wel eens met u doornemen.

Goed, het stel is verloofd. Zij heeft ja gezegd en binnen een aantal maanden of enkele jaren volgt de bruiloft. Wat moet er een hoop geregeld worden. Maar, omdat het stel het niet helemaal alleen kan vragen ze één, twee of meer bekenden op te treden als ceremoniemeester. Hun namen komen ook op de uitnodiging voor de bruiloft. Weiger dat maar eens.

Een ceremoniemeester is de hele aanloop naar de bruiloft druk met het organiseren, beantwoorden van mailtjes van gasten en op de dag van het huwelijk is hij of zij al vroeg op de locatie. Alles moet gecontroleerd worden. Er moet worden versierd, stoel-indeling gemaakt, gasten ontvangen en nog veel meer. Alles aan de hand van het draaiboek dat met het bruidspaar is besproken.

De ceremoniemeester herken je direct. Hij of zij loopt nog in zijn jeans of oude kleren, heeft een pak papieren of klemboard bij zich, ziet er verhit uit. Doet duizend-en-één dingen tegelijk: kaartjes op de stoelen, bellenblaas eronder, schikt her en der nog een bloemdecoratie, moppert op gasten die te vroeg komen, roept of de taart er al is, gilt of de taxi met oma al onderweg is, controleert de muziek. Druk, druk, druk.

Een aantal weken geleden had het bruidspaar, eigenlijk moet ik zeggen de bruid, het helemaal voor elkaar. Maar liefst 8 familieleden waren ingevlogen om als ceremoniemeester dienst te doen. Er moesten gezaagde boomstammetjes langs de loper komen. Natuurlijk niet zomaar neerzetten, welnee de bruid had ze genummerd. Er waren ordners met foto’s hoe de decoratie op tafel eruit moest zien. Een schijf hout met links een vaasje met 2 roosjes en een takje gipskruid, rechts een fotolijstje met een leuke foto van het bruidspaar, daarvoor een schaaltje met chocolade.

Bij het neerzetten van deze decoratie hoorde ik al één van hen zuchten: “als ze straks aankomt kijkt ze direct of het allemaal klopt”. De mannen hielden zich bezig met de houten pallets. Deze waren voor de gelegenheid geschilderd en voorzien van grappige teksten. De bedoeling was om deze rechtop te zetten en, zo had de bruid verzonnen, te decoreren met ballonnen. De ballonnen waren natuurlijk op kleur uitgezocht en aan ieder pallet hing een zakje met genoeg ballonnen om de betreffende pallet te versieren.

Er komt een grote tank met helium, de eerste ballon wordt opgeblazen en natuurlijk: deze klapt. Geen reserve ballonnen. Hoe lossen we dit op? Je ziet dan de paniek toeslaan. En als ik heel eerlijk ben: onterecht. Het gaat er om hoe het totaal plaatje eruit ziet. Je kunt nog zoveel vooraf bedenken, uiteindelijk ben je toch afhankelijk van de omstandigheden. Bij een flinke windkracht blijven stoelkaartjes niet liggen en als het het lekker warm is blijft er van de chocolade in het schaaltje, hoe leuk ook, weinig over.

Overigens: de bruid uit mijn voorbeeld had ook nog verzonnen dat er naast het bankje waar zij met haar aanstaande zou plaatsnemen een vijftal ballonnen, gevuld met helium en verzwaard met een feestelijk ingepakt zakje zand, zou staan.

Natuurlijk hadden haar hulpjes dit perfect uitgevoerd. Alleen geen rekening gehouden met de wind. Gedurende de ceremonie stuiterden de ballonnen regelmatig tegen de bruid aan. Maar ja, zij wilde het zo.

Uiteindelijk, een kwartier voordat het bruidspaar zou arriveren schieten alle ceremoniemeesters de toilet in want ze moeten zich nog omkleden. Vindt het dan eens gek dat ze uiteindelijk bekaf zijn aan het eind van de dag. De beloning is eeuwige roem maar zeg nou zelf: hoe kun je genieten als je de hele dag een draaiboek moet volgen?

Het laatste om even uit de school te klappen: toen het bruidspaar bij het bankje aankwam weigerde de bruid om aan de rechterkant te gaan zitten. Haar jurk had een prachtige split en die kwam beter uit als ze links zou zitten. Had ze toch de verkeerde trouwambtenaar gekozen. Rechts zitten en als je getrouwd bent mag je van plaats wisselen. Kan iedereen je split zien en kan ik er ook nog een opmerking over maken. 

Het bruidspaar wat ik deze keer als voorbeeld noemde stuurde me twee dagen later vanaf hun huwelijksreis een lieve mail. De hele dag was verlopen zoals ze hadden gehoopt. Alles was op zijn plaats gevallen en wat hadden ze genoten. Dan lach ik, ben ik echt blij en denk bij mezelf: ''dit had ook zonder al die stress gekund.''

Volgende keer: wordt de bruid weggegeven?

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.