Je wil toch niets missen...

Deze maand wil ik het met u hebben over het feit dat je toch zeker niets wil missen op je bruiloft. En dat hoeft in deze 21ste eeuw natuurlijk ook niet meer. We beschikken over smartphones met prima camera’s. Iedereen loopt de hele dag met een telefoon op zak. Maar is dat wat je wil? Wil je met je bruid of bruidegom aan de arm de trouwzaal binnen lopen en dan alleen maar telefoons zien?

Natuurlijk niet, je wil, terecht, in het middelpunt staan en niet als je links en rechts naar je gasten kijkt alleen maar filmende of fotograferende vrienden zien.

En dan hebben we het nog niet eens over ‘live uitzendingen’. Sinds de komst van al die mooie mogelijkheden willen we alles delen. We checken in ‘ik ben in het Gemeentehuis’, taggen de bruid en de bruidegom en voegen er dan direct een foto of een filmpje aan toe.

Leuk als je als bruidspaar ’s avonds een groot feest hebt en als verrassing daar een mooie entree wilt maken.

De mensen die niet bij de ceremonie aanwezig waren hebben je allemaal al op Instagram of Facebook gezien. De meest extreme vorm van telefoongebruik maakte ik vorig jaar zomer mee tijdens een huwelijk op een prachtige buitenlocatie.

Onder een stralende zon kwam het bruidspaar binnen. Hij: een rasechte Hollander. Zij: een Aziatische schone. Op de eerste rij natuurlijk de Nederlandse familie en de familie uit China. De Chinese familie had voor het gemak de selfiestick meegebracht en zo zag ik vanaf mijn positie vijf van die sticks de lucht ingaan toen het bruidspaar een mooie entree maakte.

Maar het werd nog erger. Tijdens mijn welkomstwoord, in dit geval ook in het Engels, waren er drie gasten bezig een heuse vlog te maken. Mijn Engelse woorden werden direct vertaald in het Mandarijn en zo konden de vrienden een paar duizend kilometer verderop de ceremonie ook volgen.

Dat dit voor het bruidspaar niet zo prettig was dat hoef ik u niet uit te leggen. Waarom moest dit live? Toevallig had ik dezelfde maand nog een stel. Nu waren zowel de man als vrouw Chinees. Zij hadden het goed geregeld. Er waren maar liefst drie professionele cameramensen, één zelfs met een drone voor overzichtsbeelden vanuit de lucht.

Alles werd vakkundig opgenomen en, zo vertelde de bruidegom, dezelfde avond nog doorgestuurd naar China. Zo kan het dus ook.

Bruidsparen betalen een hele hoop euro’s voor een mooie fotoreportage. De fotografen die zich inzetten op een huwelijksdag zijn stuk voor stuk vakmensen. Er is nagedacht over de soort lens, de hoek van waaruit gefotografeerd wordt en wat ze precies willen vastleggen.

Buiten de foto’s van de ceremonie is er dan ook nog een fotoshoot op een bijzondere plaats. In het park, bij de havens of, en ook dat heb ik gezien, in een oude fabriek.

Reken maar dat daar foto’s van komen die de moeite van het delen waard zijn. Bij iedere ceremonie proberen de huwelijk assistent en ik afspraken te maken met de gasten: geniet van de ceremonie, heb aandacht voor het bruidspaar en wacht met delen via sociale media totdat zij zélf het zelf gedeeld hebben.

En meestal, ik herhaal: meestal, worden die afspraken nagekomen. Je wilt niets missen van je trouwdag. Je wilt ook niets missen van de gezichten van je familie en vrienden. Je ziet liever hun ogen dan een lens.

Het kan zo mooi zijn.

Volgende maand wil ik met u eens kijken naar de kleding. Van het bruidspaar maar zeker ook van de gasten.

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.