tradities zijn er om in ere te houden (3)

Voor de laatste keer kijk ik met u naar enkele tradities welke we kunnen tegenkomen bij een huwelijksceremonie. 

Tradities tijdens de ceremonie maar ook in de aanloop ernaar toe. Laten we nu de kleding maar eens bespreken. Ik heb u al bijgepraat over de vele accessoires welke een bruid draagt, het blauw, de kousenband en noem maar op. Nu kijken we eens naar de japon. In onze westerse wereld kiezen bruiden vaak voor een lange japon, met of zonder sleep, in de kleur wit. Wit, alhoewel in de hogere klassen paars en zilver ook voorkomen. De witte kleur symboliseert de zuiverheid van de bruid. Anno 2020 zou ik het met dat symbool niet meer zo nauw nemen. Ik trouw regelmatig stellen, de dame prachtig in het wit, die al jaren samenwonen. Nu wordt met die zuiverheid niet alleen de maagdelijkheid verstaan, in sommige kerkelijke kringen staat het ook voor “vrij van zonden”.

Veel bruiden kiezen voor een sluier of andere hoofdbedekking. Ik denk dat weinig zich realiseren dat de sluier vroeger werd gedragen als teken van ondergeschiktheid. De sluier werd voor het gezicht gedragen en na het ja-woord werd de sluier door de man opgetild. Deed de bruid de sluier zelf omhoog dan gaf zij aan het niet zo nauw te nemen met die ondergeschiktheid. Een andere traditie zegt dat het ongeluk zou brengen als de bruidegom voor de huwelijksdag de japon zou zien. Nog steeds houden veel bruidsparen zich hieraan. Tegenwoordig zie je dat er van het moment van de eerste ontmoeting in trouwkleding echt een ding wordt gemaakt. De bruidegom die met zijn rug naar de deur staat waar de bruid uitkomt en zich op het laatste moment omdraait. Waarbij iedereen, in ieder geval de wederzijdse ouders en de fotograaf, hopen op mooie tranen. Om te voorkomen dat de kleding van de bruidegom niet match met de japon krijg de bruidegom vaak een klein stukje stof mee als hij zijn pak gaat bestellen. Zo kan hij rekening houden met zijn stropdas, pochet of gilet. Hier heb ik nog een aardige anekdote over. Een echte “regelbruid” wilde graag de touwtjes flink in handen houden en regelde dat in de bruidswinkel een kostuum klaar hing voor haar aanstaande.

Natuurlijk had zij dit niet verteld tegen hem. De verkoopster zat in het complot. Toen de bruidegom, vanzelfsprekend bloednerveus, de winkel binnenstapte en het stukje stof liet zien gaf ze hem een kop koffie zodat hij even bij kon komen terwijl zij iets ging uitzoeken. Ze bracht drie kostuums mee. Twee welke totaal niet bij de bruid zouden passen en één waarbij alles klopte. De man koos voor het juiste pak, niet wetend dat zijn aanstaande dit had uitgezocht. Of ze het hem later verteld heeft? Ik kan het u niet zeggen.

Geen bruiloft zonder een bruidstaart. Ook hier zitten nog wat aardige tradities aan vast. Sinds het huwelijk van Koningin Wilhelmina, zij had een enorme Engelse bruidstaart met verschillende etages, sinds die tijd willen de bruidsparen dit ook. Een bruidstaart bestaat vaak uit een zoete cake, gevuld met in sterke drank gedrenkt fruit. Natuurlijk zie je aan de hoogte en de versiering van de taart hoeveel geld het bruidspaar hiervoor over heeft. De bruidstaart van tegenwoordig is zeer persoonlijk door mooie marsepeinen elementen welke verwijzen naar het stel. Houden ze van muziek dan sieren muzieknoten de taart, gaan ze op huwelijksreis naar een tropisch eiland dan wordt dit uitgebeeld.

Het bovenste gedeelte werd volgens traditie ingevroren en bij een huwelijksjubileum gegeten of, en dat is nog mooier, uit de vriezer gehaald en op tafel gezet als er een goed gesprek tussen de echtlieden moest plaatsvinden. Dat laatste was dan meestal na een aantal jaren. Terug naar de huwelijksdag. Nadat iedereen de taart heeft bewonderd wordt deze door het bruidspaar aangesneden. De bruid heeft het mes vast en de bruidegom legt zijn hand op de hare, als teken dat zij verbonden zijn. Natuurlijk eten ze allebei eerst een hapje, het liefst geven ze elkaar een hapje, waarna de gasten een stuk aangeboden krijgen. Een hedendaagse traditie is het proeven van de taart ruim voor de bruiloft. Het aanstaand echtpaar krijgt bij de bakker een aantal smaken voorgezet om zodoende een juiste keuze te kunnen maken.

De laatste traditie die ik nog even wil aanstippen: het over de drempel dragen van de bruid. Een prachttraditie al zeg ik het zelf. Het komt nog uit de oude, Germaanse tijd en heeft alles te maken met bijgeloof. Na het huwelijk komt de vrouw bij de man wonen, ze laat dus het ouderlijk huis achter zich. Om te voorkomen dat boze geesten meeverhuizen tilt de bruidegom de bruid voor de deur op en draagt hij haar naar binnen. Er zijn nog twee zaken die te maken hebben met bijgeloof en die zeker het benoemen waard zijn. Onder de drempel van een huis rusten oude geesten en die wil en mag je op een zo feestelijke dag niet storen. En, deze is echt hilarisch: Als de bruid als eerste over de drempel stapt zou zij het voortaan voor het zeggen hebben… en dat wil je als man natuurlijk voorkomen.

Genoeg over alle tradities en gebruiken rond de huwelijksceremonie. Ik heb u in drie maanden echt bijgepraat. Doe er uw voordeel mee. Volgende maand zal ik eens uit de school klappen wat er zoal aan opmerkelijke dingen gebeuren tijdens ceremonies.

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.