Tradities zijn er om in ere te houden, deel 2

Jawel. We gaan deze maand verder waar we gebleven waren: de tradities binnen een huwelijk. De bevestiging van een huwelijk wordt nu eenmaal wereldwijd omringd met tradities. Omringen. Inderdaad: de trouwringen. Symbool van eeuwige liefde, links gedragen, want dat is dicht bij het hart.

Voor anderen worden ze om geloofsredenen rechts gedragen. Trouwringen, we komen ze in de geschiedenis heel veel tegen. Al bij de oude Egyptenaren en de Romeinen waren het belangrijke symbolen. En nog steeds zegt de uitvoering: zilver, goud, platina, met of zonder diamanten, iets over de welvaart van het stel. Dat er ook echtparen zijn die ze op afbetaling kopen vertelt het verhaal niet. En zeker niet dat in tijden van de economische crisis ringen werden gemaakt van wolfram met een dun laagje bladgoud.

Natuurlijk worden de ringen tijdens de ceremonie aangereikt door een neefje of nichtje, liggen ze mooi met een strik vast op een kussentje of, ook weer een modetrend, zitten ze in een geldkoffer met het pakkende opschrift ‘Ring security’.

De plaats van bruid en bruidegom, ook weer zo’n traditie. Als de bruid binnenkomt, ik had het al eerder over de vele manieren van binnenkomen, loopt ze rechts van haar vader of andere persoon die haar begeleidt.

Na voltrekking van het huwelijk loopt ze links van haar kersverse echtgenoot.  Gedurende de ceremonie zit zij rechts van haar aanstaande. Na het ja-woord wordt er van plaats gewisseld.

Er zijn een hoop verhalen die deze traditie uitleggen. Zo zou de bruid door het wisselen van plaats aangeven nu bij beide familie te horen. In vroegere tijden had de man een zwaard, dit hing links en zo kon hij met zijn rechterhand zijn bruid verdedigen. Dit gaat natuurlijk niet op bij een linkshandige bruidegom. Een andere, wat meer romantische verklaring is dat het hart links klopt, het hart voor de man klopt voor zijn kersverse bruid en daar wil zij dichtbij zijn. Als u zelf nog even verder wil Googlen, ga uw gang. Dan leest u ook over de mindere kant (links) en dat de man echt de rechterhand van de vrouw is… maar in die tradities wil ik niet geloven.

De kousenband, vroeger noodzakelijk om de mooie kousen op te houden, wordt nu gedragen als ‘verrassing’ voor de man. Het afdoen van de kousenband staat eigenlijk symbool voor het verliezen van de maagdelijkheid. Daar hoef je tegenwoordig niet meer mee aan te komen.

Wel is het soms nog gebruikelijk dat de bruidegom met zijn mond, zonder gebruik van handen, de kousenband afdoet bij zijn bruid en deze daarna gooit naar de aanwezige vrijgezelle mannen. Degene die hem vangt is de volgende bruidegom. Eenzelfde traditie als het achterwaarts werpen van het trouwboeket naar de vrijgezelle dames.

Dan hebben we nog de bruidsuikers. Wil je dit mierzoete snoepje aan je gasten geheel volgens de traditie geven dan zorg je ervoor dat er per gast vijf snoepjes in een verpakking zitten. Deze vijf staan voor: trouw, liefde, geluk, vruchtbaarheid en voorspoed. Volgens de traditie geef je dit mee als bedankje.

Tot slot zijn daar de witte duiven. Prachtig toch? Het pasgetrouwde stel staat op de trappen van het stadhuis en laat allebei een duif los. Duiven zijn dieren die trouw zijn aan hun partner en zijn dan ook een symbool van de liefde. De witte kleur van de duiven symboliseert de onschuld. Sommige beweren ook dat het een teken is van hoop op het ouderschap.

Gelukkig, althans dat is mijn mening, denken bruidsparen steeds vaker na om deze traditie maar niet te laten plaatsvinden. Regelmatig zitten de duiven uren in kleine kistjes en worden ze veel te warm weggezet. Je moet er niet aan denken dat je het kistje opent en dat dan blijkt dat de duiven het niet overleefd hebben.

Zo, voor deze maand bent u aardig bijgeschoold. Volgende keer nog één keer de tradities: de taart aansnijden, mag je de jurk nu wel of niet vooraf zien als man, wat betekent het ‘over de drempel dragen’.

Ik wens u allen prachtige feestdagen.

Volgende keer: Tradities zijn er om in ere te houden, deel 3.

René Toonen (1962) is trouwambtenaar en voorzitter van het 4 mei-comité in Barendrecht. Regelmatig schrijft hij in zijn columns over wat hem opvalt in en buiten Barendrecht.