Wat begon met asbestsanering eindigt in een gebed zonder eind. Een eindeloze cyclus van herplannen, overschrijden, en doorschuiven.

In januari 2019 moest Museum Boijmans van Beuningen acuut sluiten. Ad van der Steur’s prachtige gebouw uit 1935 bleek van binnen een vezelrijk risico voor de volksgezondheid.

Maar ja, Rotterdam zou Rotterdam niet zijn als we een urgent en technisch probleem niet konden ombouwen tot een monumentale bestuurlijke draaimolen.

Wat begon als een noodzakelijke sanering groeide uit tot een project waar de grandeur vanaf druipt, maar de logica volledig zoek van is.

Beste Rotterdammers, we hadden nu een al fris museum kunnen hebben. Maar wat hebben we? Een gesloten monument dat pas in 2033 weer open zal gaan.

Veertien jaar dicht. Chris Woerts van Talpa, de sidekick van Vandaag Inside, komt niet meer bij van het lachen, vrees ik. Generaties Rotterdammers zullen straks niet eens meer weten wat Boijmans van Beuningen was.

En waarvoor?

Voor een zogenaamde “ambitievariant” van inmiddels 359 miljoen euro. Een bedrag dat groeit bij elke raadsvergadering waarin woorden vallen als ‘Herijking’ en ‘Ambitie’ vallen. De moderne woorden die remmend werken. .

Ik herhaal: van 120 miljoen euro, naar 223, naar 359 miljoen euro.

Exclusief risicoreserves. Exclusief.

Sorry hoor, zo renoveer je geen museum. Zo bouw je een piramide. Groot, duur en alleen toegankelijk voor de elite.

Het enige wat ontbreekt is een waterglijbaan voor de kunst en een droneplatform voor VIP-bezoekers.