Als lijsttrekker van de lokale VVD aan mij de eer om een eerste column te schrijven. Hoewel door alle partijen achter de schermen ongetwijfeld hard zal zijn gewerkt, komt de verkiezingsmachine nu ook in uitingen langzaam op gang. De eerste kieslijsten en verkiezingsprogramma’s zijn inmiddels bekend gemaakt. Deze eerste keer dus niet specifiek over de lokale VVD, onze kandidatenlijst of over ons verkiezingsprogramma. Van de inhoud van dit laatste document kunt u overigens heel binnenkort kennis nemen.

Ik daag u uit om straks alle verkiezingsprogramma’s op een rijtje te leggen. Ik kan u voorspellen dat daarin heel veel dezelfde thema’s (speerpunten) worden aangeroerd. Zoals veiligheid, bereikbaarheid, lokale lasten, wonen en dergelijke. Het gaat er niet zozeer om van wie een speerpunt is, maar vooral hoe die partij voornemens is om daar invulling aan te geven. Vaak simpel gepresenteerd maar daadwerkelijk blijkt het vaak een nauwelijks te ontwarren kluwen. Een voorbeeld: meer betaalbare woningen. Sociale huurwoningen of vooral voor jongeren betaalbare koopwoningen? In het laatste geval wordt jongeren de kans geboden eigendom op te bouwen, maar worden ze geconfronteerd met onhaalbare koopprijzen. Maar wat je hiervan ook kiest, meer nog zijn in de huidige lokale woningmarkt de vragen van belang “hoe dan” en “waar dan?” Doorvragen om inzicht te krijgen in het realiteitsgehalte van een speerpunt is dan van belang.

Een ander item als voorbeeld. Tussen nu en 2025 neemt het aantal ouderen in onze gemeente met 60% toe. Levensloopbestendig wonen wordt dus van meer en meer belang. Gaan we juist meer levensloopbestendige woningen voor ouderen bouwen? Betaalbaarheid speelt dan minder een rol, maar wel nog de vraag waar dan? En ook hoe voelt dit dan voor de jongeren? Of stimuleren we juist dat met het aanbrengen van passende voorzieningen de huidige woning meer levensloopbestendig wordt gemaakt? Dat stimuleert dan weer niet de doorstroming ten gunste van de jongeren. Maar ook wat doet dat dan met de kosten voor de WMO? Zo kan ieder verkiezingsitem van willekeurig welke partij vanuit meerdere invalshoeken worden bekeken en besproken. Maar verkiezingscampagnes zijn toch juist gericht op het verleiden van de kiezer! Dan noem je toch juist niet de keerzijde van de medaille? Een eenzijdige of een onrealistische voorstelling van zaken loert dan steeds om de hoek.

Vaak wordt ook het woordje “lokaal” gebruikt. Ook als instrument om de kiezer te verleiden. Ook de VVD noemt zich “uw lokale VVD”. In dat opzicht lijkt er wel een race naar de bodem te zijn ontstaan. De ene partij noemt zich meer lokaal dan de andere. Tot het niveau dat landelijke partijen niet lokaal zouden zijn aan toe. Niets is minder waar! Ik heb nimmer bemerkt dat de landelijke politiek zich inhoudelijk met de lokale politiek bemoeide. Anderzijds is het wel handig dat je vanuit lokaal je tot het eigen landelijke partijorgaan kunt wenden.

Zomaar een paar willekeurige gedachten. Komt na het verleiden de teleurstelling of ontstaat er een duurzame relatie? Kenmerkt de Barendrechter zich door nuchterheid en oprechtheid? Ik wens u op 16 maart veel wijsheid toe! Wijsheid verkrijgt u door nieuwsgierig en geïnformeerd te blijven en verdiepende vragen stellen.