Op dit moment staat het wel vast dat we bij voetbalvereniging Smitshoek andermaal niet de traditionele Nieuwjaarsreceptie mogen houden. Rest mij dus niets anders dan via de website van Smitshoek en in deze column van het Barendrechts Dagblad terug te blikken op 2021 en vooruit te kijken.
Terugkijkend naar het afgelopen jaar kan ik stellen dat het in alle opzichten een bizar jaar is geweest. De voetbalcompetities konden niet worden afgemaakt, de kantine moest lange tijd op slot en zeer veel gebruikelijke en succesvolle activiteiten moesten worden afgelast. Er gloorde halverwege het jaar weer enige hoop omdat Covid onder controle leek. Enthousiast werd het normale verenigingsleven weer opgepakt. De voorbereiding ging van start en zowaar konden ook de competities weer beginnen. Vreugde alom maar helaas was de pret van vrij korte duur. Op het moment dat de meesten van ons het gebruikelijke ritme hadden opgepakt en het verenigingsleven weer begon te bruisen kwam de man met de hamer andermaal langs. Positief is in elk geval dat we de renovatie van de oude kleedlokalen op tijd konden afronden. Verder was het plezierig dat we de Algemene Ledenvergadering konden houden en naast de gebruikelijke huldigingen de mensen die zestig jaar lid zijn van onze vereniging op gepaste wijze in het zonnetje konden zetten. Manfred Dekkers en Jelle Mol konden na al lang te hebben mee gelopen officieel benoemd worden in het bestuur. Voor de vele verdiensten die ze voor onze vereniging hebben gehad werden Dick Koen en Ad Kooimans op voordracht van het bestuur benoemd tot erelid. Zo waren er toch nog een paar vreugdevolle momenten in een toch redelijk somber jaar.
Ik moet eerlijk bekennen dat het hele gebeuren op mij veel impact heeft. Het functioneren in een vereniging en een steentje bijdragen aan activiteiten in de samenleving is naast leuk ook arbeidsintensief. Het vraagt echter heel veel van je om in omstandigheden als thans het geval is te blijven acteren. Ik merk dat heel veel mensen met hetzelfde probleem worstelen. De grote vraag is hoeveel van de talloze en zeer waardevolle vrijwilligers na de Covid periode actief blijven. Natuurlijk zijn er branches die zwaarder getroffen zijn maar dat het zo waardevolle verenigingsleven flinke deuken oploopt staat voor mij vast. De grote vraag is derhalve wat gaat ons dit jaar allemaal brengen. Het belangrijkste is dat we weer kunnen gaan voetballen, de kantine en kleedlokalen open mogen en andere activiteiten doorgang kunnen vinden.
Uitdagingen zijn er dan volop. Veel elftallen zijn in de competitie goed van start gegaan en het is zaak die lijn door te zetten. De jeugdelftallen nog meer aandacht en faciliteiten geven is een belangrijk item. De dames afdeling kan ook verder uitgebouwd worden. Het 50 jarig bestaan van die afdeling hopen we op gepaste wijze te kunnen vieren. De supportersclub heeft volop plannen voor het houden van aantrekkelijke activiteiten. De huiskamer van onze club op organisatorisch gebied op orde krijgen is zeer belangrijk. Gezien de lopende overleggen, met veel enthousiaste personen, zijn we op de goede weg.
Opnieuw is er binnen het bestuur veel discussie over de aanpak van onze commerciële activiteiten. Het is een zeer belangrijk onderwerp en we zijn voor het uitstippelen van plannen en het maken van beleid geweldig afhankelijk van de inkomsten die we naast de contributie en kantine inkomsten kunnen genereren uit sponsoring. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we simpelweg te weinig mensen hebben die ons op commercieel gebied verder kunnen brengen. Een frustrerende kwestie omdat we ervan overtuigd zijn dat er meer opbrengsten uit sponsoring te halen zijn. Als er zich niet meer vrijwilligers aandienen staan we voor de vraag of we moeten overgaan tot het aanstellen van een commerciële kracht op parttimebasis.
Dit jaar zullen we naar mijn overtuiging opnieuw de discussie moeten gaan voeren over de invulling van ons Sportpark. De groei van onze vereniging staat bepaald niet stil en helaas hebben we nog steeds een zeer ongewenste wachtlijst. Ik zie de wekelijkse worsteling van onze verenigingsmanager om alle wedstrijden van een veld te kunnen voorzien. Er is verder veel vraag naar het houden van trainingen op de doordeweekse avonden. Het is nu al niet mogelijk aan die grote vraag te voldoen hetgeen in principe onacceptabel is. Ik besef dat het vloeken in de kerk is om weer te beginnen over het aanleggen van een kunstgrasveld op de plaats van ons hoofdveld. Gedeeltelijk snap ik ook wel de sentimenten maar het algehele belang van de club zal toch leidend moeten zijn. Wat dat belang is zal voor velen nu inmiddels wel duidelijk zijn. De grote vraag is wat de uitkomst zal zijn van de plannen die de KNVB heeft wat betreft de opzet van de weekend-competities. Het gaat me te ver in dit stukje alle plannen te vermelden maar het betekent o.a. dat we op zaterdag ook wedstrijden moeten spelen met als aanvangstijd 18.00 u. De KNVB had de opzet het plan er eind vorig jaar al doorheen te drukken. Gelukkig vond ik in Klaas Groenendijk een medestander om net op tijd de kat de bel aan te binden. Er moest aardig wat lobby werk verricht worden om uitstel van het plan te krijgen. In dit voorjaar weten we hoe de voetbal toekomst er uit zal gaan zien.
Ik realiseer me dat we met elkaar moeten koesteren wat er in onze vereniging allemaal goed gaat. We hebben zeer veel enthousiaste mensen waar we elke keer opnieuw met succes een beroep op kunnen doen. De tot huiskamer omgetoverde kantine is een geweldige ontmoetingsplaats voor zeer velen. Het is elke keer weer een genot te zien hoeveel mensen plezier beleven aan het maken van een praatje onder het genot van een hapje en een drankje. Velen kijken er naar uit om die gezelligheid weer terug te krijgen.
Gezondheid is en blijft het belangrijkst. Helaas zijn het afgelopen jaar een aantal leden ons ontvallen en ook nu zijn er bij een aantal families grote zorgen over de gezondheid van hun dierbaren. Ik wens alle betrokkenen de komende tijd heel veel sterkte.
Tot slot wens ik u allen een Gezond en Voorspoedig 2022.
Namens bestuur,
Simon Kelder, voorzitter.