Op een bijeenkomst ter nagedachtenis van Pim Fortuyn, een paar maanden geleden, vroeg Mat Herben (ooit fractievoorzitter van de LPF) waarom ik zo afstandelijk tegen hem deed. Ik antwoordde met één woord: ”LPF-Rotterdam.” Hij begreep het direct.

Zijn partij richtte, zeer tegen mijn zin, een Rotterdamse afdeling op om campagne te gaan voeren tegen Leefbaar Rotterdam, de partij waar hun naamgever Fortuyn furore had gemaakt en waar hij had meegeschreven aan het verkiezingsprogramma: zoiets doe je doodeenvoudig niet, oftewel “hoe haal je het in je kop?”

Angst

De versnippering van ons politieke landschap zet door. Met de komst van de BBB en de NSC van Omtzigt, die beide flink wat zetels gaan halen, is het aantal partijen die na de volgende verkiezingen in de Tweede kamer gaan komen weer toegenomen. Daarmee ook is de kans op een snelle formatie verminderd, want er zullen gezien de peilingen minstens vier partijen met elkaar moeten gaan samenwerking. Dat is niet bevorderlijk voor de slagkracht van een komende regering, die voor een flink aantal moeilijke opgaven staat. Mijn angst is dat beide nieuwe partijen ook het politieke toneel van onze stad verder gaan versplinteren.

Lokale partijen

Het is zo dat de provinciale verkiezingen een graadmeter zijn voor landelijke verkiezingen, maar gemeenteraadsverkiezingen niet. Logisch, want meer dan 31% van de kiezers stemt dan op een lokale partij. Die kiezers weten dat de lokale problemen het best worden onderkend en opgelost door die partijen. Daarnaast hebben hun vertegenwoordigers geen ambitie om via hun partij naar Den Haag te gaan; zij verkiezen plaatselijk belang boven eigen belang. Dat ligt bij de reguliere partijen wel anders. Veel van hun leden zien een functie in de lokale politiek als opstap naar Den Haag en zullen dus nooit tegen de landelijke regels ingaan; ook als dat voor de lokale omstandigheden het beste is. Dat is in feite kiezersbedrog, want ze zijn gekozen om voor hun gemeente politiek te bedrijven.

Ongelijkheid

Nog steeds bestaat er een financiële ongelijkheid tussen lokale partijen en partijen die zijn vertegenwoordigd in de Staten Generaal. Lokale partijen moeten hun campagne financieren via donaties en afdracht van de eigen leden. De reguliere partijen kunnen aankloppen bij hun partijbesturen (uitgezonderd de PVV). Dat is één van de redenen om donaties aan politieke partijen boven de € 5000,- openbaar te maken. Het weerhoudt potentiële sponsors een bijdrage te leveren; het kan door andere partijen tegen je gebruikt worden en je gemeentelijke belangen schaden. Daarbij hebben de reguliere linkse partijen in de grote steden de onhebbelijke gewoonte hun lokale oppositie in de extreem rechtse hoek te duwen. Ook geen aanbeveling om een financiële bijdrage te leveren. De ongelijkheid blijft dus gewoon bestaan.

Oplossing

Het wachten is dus op een partij die het gaat opnemen voor hun lokale collega’s en die zegt: plaatselijke problemen kunnen het best worden opgelost door lokale partijen. Wij beginnen geen afdeling in steden, waar goed functionerende lokale partijen zijn. Zij vertegenwoordigen ons en wij gaan ons best doen voor de financiële gelijkstelling en zullen indien nodig hun belangen verdedigen in Den Haag.

De massaal heel bewust op lokale partijen stemmende kiezers verdienen dat!