Als het recht gesproken heeft, dan reken je op een rechtvaardige overheid. Dan hoop je dat de democratie haar werk doet. Dan verwacht je dat de politiek daar ook naar handelt.

Hoe verdrietig, hoe pijnlijk en hoe zorgelijk is het dan om in het kader van het Feyenoordgebied te moeten constateren dat de politiek je alsnog dat recht ontzegt. Dat de politiek je alsnog niet in het gelijk stelt. Dat de politiek je alsnog keihard een loer draait.

Het ging het stadsbestuur helemaal nooit alleen om het bouwen van een nieuw stadion. Natuurlijk, een tempel met je naam erop is een ultieme natte droom van elke bestuurder. Maar het slopen van de Kuip, daar ging het uiteindelijk allemaal om. Dat laten de voorliggende plannen van de wethouder ons wel duidelijk zien.

Informatie achterhouden of niet juist verstrekken. Als vriendendienst het bestuur van Stadion Feyenoord NV financieel steunen. Als zakelijk partner de markt de leiding geven. Het monddood maken van de eigen politieke weerstand. Het is allemaal zonder blikken of blozen door de woningwethouder - als zetbaas van de hogere machten – uitgevoerd.  Schaamteloos is elke democratische regel aan de laars gelapt. Koortsachtig is er gezocht naar een sterfhuisconstructie voor de Kuip.

Met het afblazen van een nieuw stadion bleef de voetbalclub Feyenoord in de Kuip spelen. En alsof de goden het zo hadden gewild, het Rotterdamse icoon Feyenoord scoorde nog verdomd goed ook. Het geld kwam binnenrollen. De populariteit van de voetbalclub groeide per uur. Plannen om de rol als huurder van de Kuip om te zetten in eigenaar van de Kuip kwam zeer duidelijk voor de Feyenoord BVO in zicht.

En dat betekende dat er door de politiek met hoge spoed achter de schermen gewerkt moest worden om dat tegen te houden. Want het ultieme doel is niet om Rotterdam met haar legendarische Feyenoord een weer op de kaart te zetten. Nee, het ultieme doel van het stadsbestuur is de markt van ontwikkelaars, beleggers en bouwers te dienen. Het ultieme doel is om de Stadion Feyenoord NV niet failliet te laten gaan, en het uiteindelijke doel is om de Kuip te slopen.

En dat doe je – om te beginnen - door gewoon de geluidsrechten van de Kuip af te nemen, zodat daarmee geen evenementen meer kunnen plaatsvinden. Dat maakt de Kuip veel minder interessant voor externe partijen en daarmee verdwijnt een belangrijke inkomstenbron, die cruciaal is voor een gezonde bedrijfsvoering op de lange termijn.

De STIGAM als schimmige partner

Het is de belangrijkste stap van dit stadsbestuur om de sterfhuisconstructie voor de Kuip in te zetten en als dan eenmaal de Kuip gesloopt is geeft dat een enorme boost. Aan duur, duurder, duurste woningen. Een geweldige opsteker voor die schimmige en ondoorgrondelijke STIGAM, die al sinds jaar en dag de scepter zwaait op het stadhuis.

De belangrijkste coalitiepartner - de VVD - kickt erop want die sloopt niets liever de hele stad om te kunnen bouwen bouwen bouwen. En leefbaar Rotterdam die de Kuip misschien wel zou willen behouden Is zó onder druk gezet dat ze wel door de pomp moest, want de ondergang van de Kuip is een collegecrisis niet waard, toch Leefbaar?

Deze geluidsdeal is een win/win situatie voor ons stadsbestuur. Het meest legendarische stadion de Kuip zal er op termijn door verdwijnen. De voetbalsupporters en hooligans worden eindelijk een kopje kleiner gemaakt en de raad van commissarissen van de NV Feyenoord Stadion komen zonder kleerscheuren uit hun zelf veroorzaakte ellende. Dat alle andere aandeelhouders van de Kuip erop gaan verliezen, is niet de zorg van ons stadsbestuur.

Wat een geweldige win/win/win oplossing voor iedereen.

Nou ja natuurlijk niet voor iedereen.

De echte grote verliezer is uiteindelijk het voetbal, haar supporters en de Rotterdammer. Er is straks geen Kuip meer, geen voetbaltempel meer voor onze voetbalvereniging Feyenoord, geen sensationeel stadion meer voor onze supporters en geen icoon meer voor onze inwoners. Maar dat interesseert ons stadsbestuur niet. Daarvoor zitten onze burgemeester en wethouders niet op het pluche.

De opkomst bij de laatste gemeentelijke verkiezingen was 38,9%. De opkomst voor Europa was nog dramatischer met 33,9%. Ik weet ondertussen wel hoe dat komt. Het is als eenvoudig keihard werkend raadslid om moedeloos van te worden.