Goh, nu mogen we geen cruiseschepen meer hebben in de haven. Rotterdam, altijd de grootste westerse haven geweest. Even nam Amsterdam, Londen of Liverpool het over. Maar Rotterdam was altijd het Venetië van het Noorden. Hier rook het naar cederhout en niet naar stront zoals in andere steden.

Rotterdam is de haven. De haven is Rotterdam. En ik kan het weten. Was ooit verslaggever. Twee specialiteiten in die tijd. Prostitutie en de haven. Eigenlijk zo nu en dan een. Die bootslui moesten ook hun zaad kwijt na een lange reis. Daarna nog een tattoo zodat je werd herkend als je overboord was gevallen en je lichaam was opgezwollen.

De haven was ook een economische graadmeter. Ik ging altijd naar bananen Cor op de Kaap. Liep het terrein op en vroeg aan die gasten: ‘Wordt er nog gestaakt?’

Antwoord: ‘vandaag niet, het schip moet leeg. Misschien morgen.’

Kom daar maar nog eens om. Want in de Rotterdamse haven werd het loon bepaald.

Historie. En nu verbaas ik mij aan het gebrek aan historisch besef in de Rotterdamse gemeenteraad. Sterker soms aan de domheid van nu. Maar ja je bent al snel een ouwe domme witte man. Wel opgegroeid tussen de uitgebrande autowrakken in downtown Crooswijk. Detroit voelde als thuiskomen. Daar ben ik ook geweest.

Als je niet tegen schepen kan in Rotterdam dan zijn er zat andere plekken om te wonen. Zou iets als Hengelo doen.