Toen Leefbaar Rotterdam alweer meer dan twintig jaar geleden veel in onze stad te vertellen kreeg, probeerden we de kloof in onze stad tussen de verschillende bevolkingsgroepen te verkleinen.

Dat viel niet mee, omdat de grootste weerstand tegen dat voornemen afkomstig was van zich progressief noemende partijen die ons voortdurend bleven demoniseren en belasteren.

Islamdebat

In het kader van “bruggenbouwen” en omdat Pim Fortuyn ooit het voorstel had gedaan om met moslims in debat te gaan over de scherpe kantjes van hun geloof, besloten we tot het organiseren van “islamdebatten” In het Beursgebouw werd een zaal gehuurd en onder grote belangstelling voor het eerst (tevens het laatst) met moslims over geloof en de ontstane kloof gediscussieerd. Voor ons deed Marco Pastors het woord en de moslims werden vertegenwoordigd door Tariq Ramadan, een jonge islamitische hoogleraar woonachtig in Zwitserland. Hij stond bekend als gematigd en werd hoogstwaarschijnlijk aanbevolen door SPIOR. Merkwaardig, omdat hij zowel in de V.S. als Egypte niet meer welkom was en in Frankrijk werd verdacht van banden met terroristen gezien een gerechtelijke uitspraak in 2003.

Het eerste debat verliep zoals te verwachten. Geen enkele islamitische toezegging en het negeren van kritiek. Onder het publiek was een blinde imaan, die homo’s varkens had genoemd. Hij werd begeleid door een oud leerling van me, die de slechtste moslim nog altijd beter achtte dan de beste christen.

Er liepen opvallend veel van mijn oud-leerlingen rond die me hartelijk begroetten. Na afloop van het debat liep ik naar hen toe en begon een geanimeerd gesprek. Plotseling stond Ramadan bij ons groepje (herkenbaar als moslims door de meisjes met hoofddoek) en zei in het Engels: “Geduld, geduld, onze tijd zal komen. Houd je strikt aan de islamitische voorschriften.” Toen zag hij mij en schrok zichtbaar; ook omdat ik mijn vinger onder mijn oog hield als teken van: ”Ik heb jou door vriend.” De gematigde moslim ontpopte zich als fundamentalist in eigen kring.

Uiteraard heb ik mijn ervaring gedeeld met andere politici, maar het kwam er kort op neer dat die meer geloof hechtte aan Ramadan dan aan mij.

Tolbruggen bouwen

Toen wij daarna op onze beurt in de oppositie gingen werd Ramadan aangesteld als bruggenbouwer! Een orthodoxe en fanatieke moslim moest een brug gaan bouwen naar alle Rotterdammers. In Rotterdam kreeg hij het enorme bedrag van € 200.000,- per jaar voor een aanstelling van één dag aan de Erasmus Universiteit en daarnaast van het linkse college € 400.000,- per jaar om bijeenkomsten te organiseren.

Toen ik in de raad opmerkte dat de brug die hij ging bouwen een heel dure tolbrug bleek te zijn, stuitte ik op een vijandig stilzwijgen. Nimmer werden zijn dubieuze academische achtergronden gecontroleerd. En mijn beweringen en afwegingen (ik had zijn achtergrond wel onderzocht) werden als een hetze afgedaan.

Gaykrant en Henk Krol

Toch bleef er iets hangen en pas toen de Gaykrant zijn opvattingen over homoseksualiteit (ziekte en stoornis) publiceerde, ging bij coalitiepartij VVD een lichtje branden. Uiteindelijk kwam Henk Krol met doorslaggevend bewijs over Ramadans uitspraken en zijn banden met het regime in Iran. Hij bleek ook een voorstander van een islamitische staat te zijn en geen principiële bezwaren te hebben tegen steniging. Vandaag de dag is het doek voor hem ook in Frankrijk gevallen, omdat hij is aangeklaagd voor meerdere verkrachtingen.

Waarom ik deze oude koe uit de sloot haal? (Ik heb nooit excuus gehad overigens). et kwam bij me op toen filosofe Stine Jensen me vroeg voor een podcast van omroep HUMAN over Ramadan. Het was haar opgevallen dat ik hem als eerste “een wolf in schaapskleren” noemde.

Nu de wolf in Nederland is teruggekeerd en een belangrijke plek in ons ecosysteem heeft ingenomen, heb ik dat gezegde maar aangepast.