Ik zou heel graag een keertje chauffeur willen zijn van een boevenbusje met Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren achterin. Lijkt me heerlijk om van links naar rechts over de A16 te scheren en dan het gekerm te horen van de van links naar rechts stuiterende arrogante mevrouw Esther Ouwehand. Grote kans dat ik bulderend van plezier daarna nog een extra ritje maak naar Dortmund. Wat een nare vrouw.

Zou ze ooit wel eens een truck met oplegger zijn gepasseerd vol met slachtvarkens, die letterlijk hun kont niet kunnen keren, tussen Nederland en Italië niet te vreten krijgen, niet te drinken, in het gunstigste geval hun poten breken en dan bij aankomst met elektrische schokken uit die wagens worden getremd, omdat de analfabete slachtersmaffia te besodemieterd is om zelfs kreupele varkens een handje te helpen?

Wedden dat Esther Ouwehand dit nog nooit heeft gezien. Ook zo’n slachthuis niet waar duizenden onnodig extra gefokte arme schapen om het leven worden gebracht ten faveure van een offerfeest. Nog nooit heb ik een politicus van de Partij voor de Dieren bij de ingang van zo’n abattoir hevig verontwaardigd bereid gezien om zo’n slachter op z’n muil te slaan, nog nooit. Zelfs een spandoekje is te veel gevraagd. Maar wel humorloos zeikstralen over onderwerpen die niks met dieren te maken hebben.

Ik heb keurig een paar dagen gewacht of ik na het afgelopen weekend nog steeds zou vinden dat mevrouw Esther Ouwehand misbruik maakt van al die mensen die bij het stemmen voor de Partij voor de Dieren dachten dat ze dieren daar een plezier mee zouden doen. Nou vertel dat nou niet aan echte dierenvrienden, want die kotsen van deze vrouw.

Er is maar één politieke partij in Nederland die zich heeft te beperken tot één belang: dat is de Partij voor de Dieren. Want het interesseert geen gekooide aap als mevrouw Esther Ouwehand ruzie gaat staan maken over een minister die geen kapper heeft. Die aap wil geen ruzie meer in dit gepolariseerde land. Die aap zit vast en wil maar één ding en dat is bevrijd worden. Maar daar heeft de Partij voor de Dieren geen tijd voor. En ook geen trek in. Die Partij weet niet eens hoeveel apen er vast zitten en ook niet hoeveel schapen er aan het offerfeest geofferd worden. Die Partij voor de Dieren heeft wel wat anders aan z’n hoofd: zeikstralen over onderwerpen die niks met dieren te maken.

Zeikstralen: volksziekte nummer één.