Daar gaan we weer. Rotterdam moet weer anders. Ik zie de nota’s al. Ambtenaren die onder druk wéér een nieuw Rotterdam moeten schetsen. Ach, cultuur met Kasmi en stadsontwikkeling met Zeegers. Ik ken de mensen. En weet je, ik mag die wethouders graag. Alleen, ik heb er iets van zes jaar naast gezeten. Niemand die ooit een spreadsheet aan de linkerkant las. Dat zijn namelijk de cijfers die worden ingevoerd.

Wensdenken. Totale onzin. Maar men keek naar rechtsonder.  Verwachte winst. Hoe dom kan je zijn?

Laat ik het simpel houden voor de komende jaren. Kasmi, cultuur is een onwrikbaar onderdeel van deze stad. Ik kan je meenemen naar de Kunststichting na de oorlog om een hart in Rotterdam te maken. Ook voor die oorlog was Rotterdam top of the bill. Dankzij het mecenaat van de liberalen. Nu overigens de familie Van der Vorm. En nu ga je zeggen: ja die Schol leeft in het verleden. Nope. Ik weet precies en meer dan de Briljante Kameraad en de Geweldige Leider van mijn geliefde partij - Theo Coskun - waar de kunst zich moet ontwikkelen.

En dan Chantal Zeegers, tegen haar zeg ik alleen maar: Volkshuisvesting! Berlage, Oud, Witteveen, Van Es, Mentink, Van der Ploeg. Namen en mensen uit een verleden met een toekomst. Bouw wijken zonder projectontwikkelaars. Fuck die 30 procent. Die wordt toch niet gehaald. Iedereen wil betaalbaar wonen. Betaalbaar. Volgens mij is dat een mensenrecht alleen voor veel minder dan we nu vinden. En dat is zo mogelijk. Zodat je nog iets te vreten hebt, je kinderen naar school kan sturen? Iets met met kleding? Een bloemetje op tafel? Zoals Marga Klompé zou zeggen? Wie? Marga Klompé. In principe de moeder van de nieuwe burgemeester. Maar zoek het op.

Doe iets met woningcorporaties. Heel vreemd. Volgens mij woont de nieuwe burgemeester nog in zo’n complex. Dat is optimalisatie op de vierkante meter. Niet welke wijk je achterlaat voor de toekomst voor de yuppen. Of het dakzwembad. Hoewel ik daar niet tegen ben, maar niet als uitgangspunt.

Kijk, ik neem het Leefbaar niet kwalijk. Die laten het gebeuren. Misschien ooit opgegroeid in die wijken voordat de Turken het overnamen? En dan nog waren het sociale wijken. De buren waren er voor je. Een Hoofddoek die toch nog wat eten kwam brengen? Mindfuck: Leefbaar zijn mensen met het hart op de goede plaats. Het komt alleen wat rottig uit hun strot.

Het zijn de gekken, Kasmi, en de armen, Zeegers. Die maken deze stad. 

En inderdaad de rijken betalen de rekening. Maar ja waar ben je rijk van geworden? En waar is het plezier? Toch in de krochten van het schemer? Tot de dageraad alles zachter maakt.