Alles is ijdelheid en najagen van wind . . . 

Deze wijsheid komt van koning Salomon en staat in Prediker 1 en 2, één van de boeken in het Oude Testament. Ik moest er tijdens het volgen van het WK-voetbal vaak aan denken. Nu het wereldkampioenschap is geëindigd sta ik er even bij stil.

Het WK

Het najagen van wind kan nu namelijk letterlijk genomen worden. Tweeëntwintig volwassen mannen, die wind - samengeperst in een leren bal - najagen. De ijdelheid blijkt voor en na iedere wedstrijd. Misschien is onze eigen bondscoach wel het meest significante voorbeeld.

Natuurlijk heeft Prediker het zo niet bedoeld. De betekenis is veel verstrekkender. Mensen, voetballers in dit geval, jagen wind na, maar de essentie van het leven is iets totaal anders. Voetbal wordt niet voor niets de belangrijkste bijzaak van het leven genoemd. Terwijl elders in de wereld mensen vechten om hun hoofd boven het water te houden, maken wij ons druk over buitenspel en om een wel of niet gegeven corner. Even is Quatar het centrum van onze belangstelling. Niet vanwege het schenden van de mensenrechten of de verspilling van fossiele grondstoffen door hele stadions van airco te voorzien (wij braaf een graadje lager stoken), maar omdat er letterlijk achter wind wordt aangejaagd.

Essentie van het leven

De opmerking van prediker kan worden gezien in zijn tijd (zoals alles uit ons verleden moet worden beoordeeld naar maatstaven van de eigen tijd). Salomon was puissant rijk en bijzonder wijs. Volgens de legende had hij zelfs 1000 vrouwen (wijs?), maar hij werd er niet gelukkiger van. Lezen van zijn boodschap werkt louterend. Het toont de vergankelijkheid van de dingen en dat het worstelen met de essentie van het leven al duizenden jaren het lot van de mensheid is. Voetballegendes worden uiteindelijk vergeten; eindigen soms in het verzorgingshuis en uiteindelijk op het kerkhof. Het kan leiden tot lethargie, maar dat is niet de bedoeling.

Wijsheid

Wat Salomon ook meegeeft is dat we uit alles wat we meemaken wijsheid moeten putten; wijsheid die we moeten doorgeven.

Welke wijsheden putten we uit het afgelopen WK? Dat lijkt me zeer persoonlijk. Ik denk dat de Marokkanen in ons land iets anders uit de WK halen dan wij. Voor mij geeft het aan hoe diep de kloof is, die in ons land is ontstaan. Voor velen was het ontluisterend om te zien dat jongeren geboren en getogen in ons land, het land van hun grootouders als hun vaderland zien. Ons land is een soort profijtland, waar je verblijft, omdat het er beter toeven is dan in je vaderland. Hoe hun houding ten opzichte van het profijtland is, hebben ze ook laten zien door de politie te beledigen en aan te vallen.

Kloof

Er bestaat niet alleen een kloof tussen Marokkanen en Nederlanders, maar ook tussen de staatsmedia en het gros van de bevolking. Hoeveel mensen zullen het eens zijn geweest met de frase: “Onze jongens, die voor Marokko spelen?”

Niks “onze jongens”, ze hebben duidelijk gekozen.

De observatie: “Na de uitschakeling van ons land ging heel Nederland Marokko steunen?”
Ik heb het in mijn omgeving niet gemerkt, de Hilversum kliek en de grachtengordel klaarblijkelijk wel.

Censuur

Ze gingen zelfs censureren! Nu.nl en de Volkskrant verontschuldigden zich voor het brengen van nieuws (ze konden niet om de vlaggen heen). De Volkskrant ging zelfs over tot censuur. Een krant die zichzelf het predicaat kwaliteitskrant geeft, verwijdert een cartoon! De ware helden waren voor de media en de kliek “buurtvaders” niet de belaagde politie en hulpverleners. Dat het merkwaardig is dat in ons land mensen wonen, die alleen naar land-, geloofsgenoten luisteren wordt door de staatsmedia natuurlijk niet vermeld. Beste illustratie van de kloof is het commentaar van acteur N. Dchar, die meent dat de pers en wij allemaal eigenlijk…… je gelooft het niet: racisten en xenofoben zijn, omdat we commentaar hebben op de recente gebeurtenissen na de wedstrijden van Marokko.

Nee, het was niet alleen ijdelheid en najagen van wind. Het WK heeft een open zenuw in onze samenleving blootgelegd. Hoe lossen we het op; wat is wijsheid?