Barendrecht heeft zich recent aangesloten bij het landelijke Schone Lucht Akkoord (SLA), een initiatief dat luchtvervuiling moet terugdringen en de gezondheid van inwoners significant wil verbeteren. Op papier een nobel streven, maar in de praktijk betekent het voor Barendrecht weinig meer dan symboliek. De reden daarvoor is eenvoudig: de grootste vervuilingsbronnen in en rond Barendrecht worden niet aangepakt, en het akkoord biedt geen instrumenten om dat wel te doen. Het SLA noemt dat de regionale knelpunten.

Roeland Bol (Echt voor Barendrecht), betoogde destijds: “Iedereen die in Barendrecht woont weet dat ons dorp zich bevindt in een van de meest vervuilde gebieden van Nederland. Met snelwegen zoals de A15 en A29 die onze gemeente omsluiten, en de nabijheid van de Rotterdamse haven, wordt de luchtkwaliteit sterk beïnvloed door externe factoren.” Volgens Bol is het dan ook niet realistisch om te verwachten dat lokaal beleid daar structureel iets aan kan veranderen. 

In plaats van zich te richten op realistische, doeltreffende stappen zoals het beïnvloeden van Rijksbeleid over verkeer en industrie kiest de gemeente voor kleine gebaren die vooral op papier effect hebben. Maar bewustwording is niet hetzelfde als verbetering, zeker niet als de werkelijke vervuilers buiten schot blijven.

De grootste bronnen van luchtverontreiniging, zoals het drukke vrachtverkeer op de A15 en A29 en de uitstoot uit de Rotterdamse haven, vallen buiten de invloedssfeer van de gemeente. Het SLA biedt daar geen antwoord op. Daardoor ontstaat een wrang contrast: de gemeente presenteert ambities voor schonere lucht, terwijl de lucht boven Barendrecht grotendeels vervuild blijft door factoren die zij zelf niet kan beheersen.

De ondertekening van het Schone Lucht Akkoord lijkt daarmee vooral een poging om aan te tonen dat de gemeente 'iets doet', zonder dat dit iets verandert aan de werkelijke situatie in Barendrecht.