Terwijl ik naar buiten loop met een stapel kranten om in mijn blauwe container te gooien, bedenk ik mij hoe ik deze column zal starten. Want dat afval scheiden ook in huize Schaap nu een voldongen feit is, is weleens anders geweest. Als kind zag ik dat elke week de kleine grijze metalen vuilnisbak met deksel door de gemeente werd geleegd. Alles werd toen op één hoop gestort. Tegenwoordig redden we het met zo’n kleine vuilnisbak niet meer. Door de toegenomen welvaart is de hoeveelheid huishoudelijk afval per inwoner de afgelopen zestig jaar bijna verviervoudigd en wordt (rest)afval verbrand. Zonde, want afval verbranden kost veel geld en levert een behoorlijke mate aan CO2- vervuiling op. Daarnaast is veel van ons afval tegenwoordig een potentiele grondstof voor nieuwe producten.

Waarom grondstoffen verbranden, als er ook nieuwe dingen van gemaakt kunnen worden? Want van verreweg het meeste ‘afval’ dat gescheiden wordt ingeleverd, kunnen we weer nieuwe producten maken. Van oude shampooflessen kunnen bijvoorbeeld fleece-truien, buizen, autobumpers of golfballetjes worden gemaakt. Groente- fruit- en tuinafval wordt verwerkt tot compost en biogas. Papier wordt weer nieuw papier. Gebruikt glas kan steeds weer opnieuw gerecycled worden.

En nu hoor ik u denken ‘al dat afval scheiden is bijna topsport’. Een minicontainer voor papier en karton en een container met groene deksel voor gft. Daarnaast zijn er ondergrondse containers voor PMD+restafval. En flatbewoners maken ook gebruik van gft-cocons voor klein groenafval en etensresten. Hergebruik van grondstoffen als papier en gft kan alleen als het gescheiden wordt ingeleverd. Grondstoffen mogen namelijk niet vervuild zijn door ander afval. PMD kunnen we gelukkig tegenwoordig wel door na scheiding uit het restafval halen.

Ja, we moeten even wennen. Gelukkig waren er nu relatief weinig problemen. Een pasje dat niet lijkt te werken, een enkele container die vol of klem zit. Een vuilniszak die dan maar naast de container wordt gezet. Meeuwen bijvoorbeeld zijn goed getraind in het vinden van die losstaande vuilniszakken, weet u? En het openpikken daarvan. Daar wordt niemand blij van. Ook ondergetekende niet.

Waar ik wel blij van word? Sinds de invoering van afval scheiden in Barendrecht anderhalf jaar geleden, hebben we per persoon al ongeveer 100 kilo minder restafval per jaar! En met 49.000 inwoners in Barendrecht, komt dat dus neer op ruim 500 vrachtwagens vol restafval dat niet meer wordt verbrand en ons milieu vervuilt. Ook heeft het de stijging van de afvalstoffenheffing beperkt. En, daar ben ik trots op. Trots dat u, de meerderheid van u, meegaat in deze grote verandering. Zonder uw inzet hadden we dat nooit kunnen bereiken.

Nu zijn we op het punt gekomen dat elk huishouden in Barendrecht een nieuw afvalpasje heeft ontvangen. Eén pas: voor het afvalaanbiedstation voor uw grote spullen én voor de ondergrondse restafvalcontainer in uw wijk. We gaan er naartoe dat afval scheiden wordt beloond. Want, hoe méér gft, papier en glas u apart aanbiedt, hoe minder restafval u naar de wijkcontainer brengt. Vanaf 1 januari 2022 telt het aantal keer dat u afval brengt naar de wijkcontainer mee in de hoogte van de afvalstoffenheffing. De komende maanden hoort u hiervoor steeds meer.

Heeft u vragen of zijn er onduidelijkheden? U kunt hiervoor altijd contact opnemen met de gemeente of direct een melding maken bij NV-Afvalbeheer. De column loopt alweer op zijn eind en ondertussen ben ik ook naar de groene gft bak gegaan om mijn verzamelde appelschilletjes weg te gooien. Terwijl ik weer naar binnen loop zie ik op het journaal dat wordt bericht over een tekort aan grondstoffen, waaronder plastic. Wat fijn dat u en ik kunnen voorzien in grondstoffen door het scheiden van afval.

Wethouder Cees Schaap met afvalbeleid in zijn portefeuille.